اوّلا-گفتیم با«عقل و اندیشه خودمان»چون در این زمینه هم آنقدر مطالب‏متعدد و متنوع و فراوان نوشته شده و چنان همه آنها خطدار و یک جهتی ‏است که گویی دیگر جایی برای استقلال فکری خود انسان باقی نمی‏ماند.

ثانیا-از آنجا که همه این مطالب در ردّ فاشیسم و در دلسوزی برای‏یهودیهاست که آدم تردید می‏کند که قضیّه واقعا تحقیق علمی محض باشد.آخر برای یک تحقیق علمی و بیطرفانه،لاقل باید حرف و سخن هر دو طرف‏را شنید.آیا تاکنون یک مقاله، یک کتاب، یک سخنرانی، یک اثری از فاشیستهای آلمان و ایتالیا دیده‏اید؟ همه اطلاعات ما از فاشیسم و نازیسم از طریق نقل قول از جانب مخالفان فاشیسم و نازیسم است و بواقع نمی‏دانیم‏ هیتلر و آل و تبارش چگونه می‏اندیشیدند و چه می‏گفتند؟ چه استدلالی‏ داشتند؟ چطور آنهمه سخنرانی و کتاب و مقاله منتشر می‏کردند و عموم مردم ‏آنها را می‏پذیرفتند؟ برخی از دانشمندان کشورهای دیگر مثل فرانسه که با آنها همفکری و همدلی و همکاری می‏کردند چگونه بودند؟ اینکه عوامانه و مقلدانه و مکّرر بگوییم فاشیسم و نازیسم و دیکتاتوری و... و اصلا ندانیم اینها که بودند و چه می‏گفتند، آیا یک جریان تبلیغی سیاسی نیست؟

ادّعای این قلم آن است که:

اوّلا- ما از فاشیسم و هیتلر هیچ اطّلاع درستی نداریم و تبلیغات جهانی ‏صهیونیستی نگذاشته است که آنها را بشناسیم. البتّه اصراری هم نداریم که‏ آنها را بشناسیم بلکه نیازی هم به آنها نداریم امّا وقتی هر سخنی درباره‏ جهودها اگر کمی با بی‏مهری بیان شود، مترادف با فاشیسم و نازیسم تلقّی‏ می‏شود، پس باید اینها را شناخت.

ثانیا- آیا فقط هیتلر و فاشیسم و نازیسم با آن خصوصیات بدند و پلید و یا هر کس و هر اندیشه‏ای که آنگونه بود نیز بد است؟ مثلا چرچیل و آیزنهاور واستالین، قدرت‏طلب و آدم‏کش و مزوّر نبودند؟

اغلب مردم ما از هیتلر و فاشیسم تصویر و تصوّر زشتی دارند و نوع تبلیغات چنان است که همه پذیرفته‏اند که اولا فاشیسم و هیتلر بد است و ثانیاهر دو مخالف با یهودیها هستند. طبعا نتیجه این دو حکم آنست که پس‏ یهودیها خوب و مظلوم و بیچاره‏اند! و حالا فردی که می‏خواهد مستقل و آزاد بیندیشد و تحت تأثیر تبلیغات نباشد،چگونه باید با این مسائل برخورد کند؟ مردم مسلمان ایران بدلیل دین و اعتقادشان و به لحاظ موقعیّت تاریخی وجغرافیایی مملکتشان همیشه با یهود در ارتباط بوده‏اند و دیده‏اند که آنها در تمام طول تاریخ، نسبت به انبیاء و صلحا چه جنایاتی کرده‏اند؛ در اسلام هم‏ هر قدر توانسته‏اند ضربه و لطمه وارد آورده‏اند و امروز هم مهمترین واصلی‏ترین و قطعی‏ترین گرفتاری همه مسلمانان مسأله اسرائیل و صهیونیسم‏است .

ما بطور مداوم تحت بمباران تبلیغاتی هستیم که هیتلر آدم‏کش است، جنگ دوم جهانی چقدر فاجعه آفرید، شش میلیون یهودی را در کوره‏هاسوزاندند (و خودشان فهمیده‏اند که چه دروغ بزرگی است) و باز هیتلر آدم‏کش، هیتلر جانی، هیتلر چنین و چنان،...و چرا اینها را می‏گویند؟ برای اینکه اگر ما درباره یهود سخنی بگوییم، همه، زود یاد هیتلر و فاشیسم بیفتند؟ و چون ‏هیتلر آنگونه بوده، پس حالا راجع به یهود نباید حرفی زد! آیا اینها چیزی غیر از اثر تبلیغات عظیم و جهانی صهیونیستهاست؟

و حالا توجّه کنیم به نکته‏ای درباره هیتلر با این مقصود که نقطه‏های کور تبلیغات صهیونیستی روشن شود و نه اینکه دفاعی از هیتلر بکنیم. هیتلر دفاع‏ندارد؛ که او مثل استالین و هر دو مثل چرچیل و آیزنهاور و همه‏شان مانند همه گردن کلفتها و زورگوها و جبّاران تاریخ ، غیر از ظلم و جور و جنایت،کاردیگری نکردند. امّا نحوه تبلیغات صهیونیستی را بنگرید:

در کتاب «ظهور و سقوط رایش سوم» که لااقل در ایران از مهمترین کتابها درباره هیتلر و آلمان و جنگ دوم و اندیشه فاشیسم است و چند بار ترجمه و چندین بار تجدید چاپ شده، شخصیّت کریه و زشت هیتلر اینگونه ترسیم ‏شده است که او شخصی عقده‏دار ،انزواطلب، مردم‏گریز، درونگرا، قدرت‏طلب، ترسو و از نظر جسمی ضعیف، و به همه چیز مظنون و مشکوک بوده است.

البته کتاب به قدرت سخنوری و هوشمندی و سرعت انتقال هیتلر هم اقراردارد. امّا دلائلی که برای معایب او ذکر می‏کند جالب است. هیتلر از همان جوانی انزواطلب بوده چون به میان مردم نمی‏آمده و مدام‏ در کتابخانه‏ها میلولیده؛ درون‏گرا بوده چون در بازیها و شادیهای مردم شرکت نمی‏کرده و درجشنها حضور نداشته و قمار هم نمی‏کرده؛ عقده‏ای بوده چون هیچ رابطه‏ای با زنها نداشته و حتّی با تنها دوست ونامزدش هم ازدواج نکرد. نفرت او از یهودیها هم بدان علّت بوده که ‏می‏دید آنها بر خلاف او، خیلی راحت با زنان و دختران رابطه برقرار کرده و لذّت ‏می‏برند و او حسودیش می‏شد؛ (این نظر در مورد افسران آلمانی هم در اغلب‏ فیلم‏هایی که درباره جنگ دوم ساخته می‏شود ابزار می‏گردد و آنها را مردانی‏عقده‏ای و از نظر جنسی مسأله‏دار معرفی می‏کنند.)

هیتلر ترسو بوده چون هرگز کار غیر قانونی نمی‏کرده و هیچگاه کارش به‏کلانتری و دادگاه کشیده نشده. (اخیرا  روانکاوان آمریکایی فهمیده‏اند که ‏شجاعت هیتلر هم عکس العمل ترس مزمن او بوده!)

مزاجی ضعیف داشته و هرگز به مشروبات الکلی لب نمی‏زده است؛ به همه چیز مظنون و مشکوک بوده و روال عادی اندیشه مردم را قبول‏نمی‏کرده است.

حالا تصویر فوق را به این صورت مرور کنید: جوانی که اصلا مشروب‏نمی‏خورد، با زنان ارتباط ندارد، قمار باز نیست، قانون شکنی نمی‏کند، مدام درکتابخانه‏ها وقت می‏گذراند، اهل قبول عامیانه هر حرفی نیست و... این جوان ‏به تعبیر ویلیام شایرر، یک جوان فاشیست قدرت‏طلب آدمخوار است و هیتلر بدلیل این ویژگیها، از همان اوّل معلوم بوده که چه جنایتکاری است.

البته این تصویری است که ما از خلال سخن این مورّخ - منتهی بدون‏توجیه و تفسیر او - بدست آورده‏ایم امّا واقعا آیا هیتلر همینگونه بوده؟ نمی‏دانیم. و اصلا به چه دردمان می‏خورد؟ حالا با این اصرار و با اینهمه صرف ‏وقت بفهمیم که همه زوایای روحی و فکری هیتلر و استالین و چنگیز و اسکندر چگونه بوده، که چه؟

طرح مسأله هم در اینجا برای آن بود که معلوم شود ما چگونه تحت فشار تبلیغاتی هستیم و الا هیتلر یک شیطان مجسّم باشد و یا یک قدّیس ‏مسیح گونه؛ چه گرهی از کار ما باز می‏کند و چه مشکلی را برای ما حل‏ می‏نماید؟

آیا اینها تبلیغات و قدرت فوق‏العاده آن و مطامع و اهداف صهیونیستی‏ نیست؟ و تازه مگر محدود به هیتلر است؟ چند نمونه دیگر را هم ملاحظه‏ بفرمایید:

-بزرگترین هنرپیشه کمدی سینما کیست؟

-چارلی چاپلین .

-چرا او بزرگترین است؟

-چون او خیلی مشهور است و همه همین را می‏گویند .

-آیا شهرت زیاد نشانه ارزش هنری است؟

-نه.

-پس چرا چارلی چاپلین بزرگترین است؟

-...

بله ؛ نمی‏دانیم. چارلی چاپلین مهمترین و بزرگترین کمدین سینماست. ازبس همه گفته‏اند. همانطور که اینشتین بزرگترین دانشمند فیزیک است. راستی چرا اینشتین بزرگترین دانشمند فیزیک اتمی است؟ اطلاعات ما ازفیزیک و ریاضی و تئوری نسبیّت چقدر است؟باز هم نمی‏دانیم.

-بزرگترین عالم روانشناسی و روانکاوی کیست؟

-فروید.

-بزرگترین تئوریسین علوم سیاسی؟

-مارکس.

-بزرگترین تئوریسین اقتصاد؟

-دیوید ریکاردو و آدام اسمیت.

-اینها چرا بزرگترین‏اند؟

-...

باز هم نمی‏دانیم. امّا جالبست که همه‏شان یهودیند! اینکه اینها در نظر ما مهمترین و بزرگترین و بهترین و عالمترین‏اند، فقط به آن دلیل است که: «آخرهمه می‏گویند.» و این «همه» یعنی افرادی مثل خود ما که آنها هم هیچ چیزاز سینما و بازی کمدی و فیزیک اتمی و روانکاوی و علوم سیاسی و اقتصادی‏ نمی‏دانند و آنها هم به این چیزها معتقد شده‏اند چون آنها هم دیده‏اند که ‏«همه» اینگونه می‏گویند. و این همان «افکار عمومی» است که امروز در غرب‏ و به دست رسانه‏های صهیونیستی آن را مهندسی می‏کنند و اصطلاح‏ «مهندسی افکار عمومی» را بکار می‏برند یعنی پی و ستون و آجر و ملاط و...تا یک ساختمان مورد نظر ساخته شود.

از قدیم هم همه شنیده‏ایم که تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها. منتهی در مهندسی افکار عمومی، فرق چیز وچیزک هم حذف شده و مردم «چیزها» می‏گویند پس حتما چیزهایی هم وجوددارد ! در واقع همه ما به این «اعتقاد»ها می‏رسیم چون در رادیو و تلویزیون ومجلّه و کتاب و سینما و غیره و غیره، اینها را مدام تکرار می‏کنند و آنها هم‏اینها را از خارج ترجمه کرده‏اند - بخصوص که وقتی یک جنس خارجی بود، دیگر اصلا به اصالت و ماهیتش فکر نمی‏کنیم و خیال می‏کنیم که حتما عالی‏است! - حوصله و دقت و امکان تحقیق و تفحّص هم که نداریم،پس‏می‏پذیریم.و بدبختی آن است که روشنفکر غربزده ما هم برای این « احکام‏قطعی علمی و هنری» ، کلّی دلیل و بیّنه و فلسفه و علم و تحلیل دارد و خیال‏هم می‏کند همه‏اش مال خودش است و به آن فخر هم می‏کند و هرگز هم به‏این سئوال نمی‏رسد که اگر دانش مال خود اوست و حاصل مغز عالمانه او، چرادرست همانی است که غربیها می‏گویند؟

البتّه نگارنده این سطور هم هیچ اطلاعی از علوم و هنرهای مذکور ندارد و ادّعا هم نمی‏کند که معاریف فوق چون یهودیند پس همه آدمهای بدی‏ هستند! امّا این را می‏داند که:

چارلی چاپلین در اغلب آثارش اندیشه و فرهنگ یهودی و صهیونیسم را تبلیغ می‏کند و قیافه و نقش او، تصویر تمسخرآمیز هیتلر است؛ ایضا اینشتین ‏که قرار بود اوّلین رئیس جمهور اسرائیل باشد و طرح ساختن و تولید بمب‏اتمی را او به روزولت توصیه کرد و او برای اسرائیل با زدن ویلن در مجامع ‏عمومی اعانه جمع می‏کرد؛همچنین فروید که یک تشکیلات شبه سیاسی ‏داشته و اندیشه‏های خاصّی را با اهداف مشخّصی منتهی با ظاهر علمی و با نام روانکاوی تدوین و تبلیغ می‏کرده است؛ و «گفته باکونین را فراموش نکنید که می‏گفت پیروان مارکس یک پایشان در بانک است و پای دیگرشان در نهضت سوسیالیستی» و شخصیتهای دیگر و ایسمهای دیگر.

 امّا برای اینکه ببینیم غرب، از طریق بنیادهای علمی و تحقیقاتی ثروتمندان ‏صهیونیست - مثل راکفلر و کارنگی و...- چگونه به «قالب ریزی اندیشه‏ها»ی‏ مردم سراسر جهان می‏پردازد، باید کتاب خواندنی و جالب«کنترل فرهنگ» را مطالعه کرد تا خیلی از نکته‏ها روشن شود و معلوم گردد که:

از آغاز، بنیادهای کارنگی، فورد و راکفلر، نسبت به مسائل‏آموزشی و فرهنگی توجّهی ویژه مبذول داشته‏اند. این فعالیتها باعث گردید بنیادها نقش حسّاسی را در تولید و اشاعه انواع‏ خاصّی از دانش و باورها ایفا کنند.

دانش و باوری که هر سخن درباره یهودی و صهیونیسم را با حربه اتّهام‏ فاشیسم و نازیسم و هیتلریسم بکوبد؛ آمریکای شیطان بزرگ را نادیده بگیرید و مدام خطر کمونیسم را تذکّر بدهد؛ ( و امروز،بعد از فروپاشی دنیای کمونیسم، مدام از خطر تحجّر و بنیادگرایی و تعصّب دینی ناله وزاری کنند) غرب را به هر شکلی شده تطهیر کند یا لااقل قابل قبول جلوه بدهد؛ حساسیت را از مطامع سیاسی و استعماری پلیدغرب منحرف کرده و نفرت و انزجار را از ماهیّت زشت و کریه آن، آرام وتلطیف کند؛ و بر رویهم فضایی ایجاد کند که جنگیدن با غرب،مشت به ‏سندان کوبیدن باشد و تردید و شک به تکنولوژی غرب، ترس واهی و احساس حقارت بنماید و در دست گرفتن و قبول کردن «معیارهای جهانی» براسلام و دین و اعتقاد و قرآن بچربد،بلکه اینها را مغفول و فراموش شده و حتّی نابود شده قلمداد نماید.

و اگر حالا می‏فرمایید که: با این ترتیب باید در همه چیز شک کرد و تجدیدنظر و در این صورت همه معارف ما فرو می‏ریزد؛ می‏پرسیم: آیا «همه‏چیز» همینهاست؟ یعنی اگر غرب و شاخصها و شخصیّتهایش نباشد،همه چیزفرو می‏ریزد؟چرا خودمان را فراموش کرده‏ایم؟ 

نوشته های دیگران ()