پروتکل شماره 6

می‏خواهیم به انحصار ثروت‏های عظیم،منابع و کالاهایی که جوامع غیریهودی در آینده به مقیاس وسیعی به آنها خواهند متکی خواهند شد،دست بزنیم تااین که این جوامع را پس از شکست سیاسی با شکست اقتصادی نیز مواجه‏سازیم. اقتصاد دانانی که اکنون در این جلسه حضور دارند،اهمیت موضوع را به‏خوبی می‏توانند دریابند.

با تمام روش‏های ممکن،باید اهمیت حکومت قدرتمندمان را به همگان‏گوشزد نماییم و اعلام کنیم،کسانی که به حکومت جهانی ما تسلیم شوند،ازحمایتمان برخوردار خواهند شد.

«آریستوکراسی غیر صهیونیستی»از این پس قدرت سیاسی ندارد و باید آن رامرده تلقی کرد؛ولی به سبب داشتن زمین و خودکفایی مواد غذایی،می‏توانندبه عنوان خطری بزرگ ما را تهدید کند.از این رو باید به هر قیمتی که شده آنها رااز داشتن زمین محروم کنیم.برای وصول به این هدف،باید مالیات‏های سنگین‏به زمین‏ها ببندیم و وضعی پیش آوریم که زمین داران املاک خود را برای گرفتن‏

قرض،در گرو طلب‏کاران بگذارند.به کمک چنین تدابیری،زمین داران بدون‏قید و شرط تسلیم ما خواهند شد.

آریستوکرات‏ها که خصلتا به قناعت عادت نکرده‏اند و به سرمایه اندک راضی‏نمی‏شوند،خیلی زود از بین می‏روند.

ما غیر صهیونیست‏ها را استثمار می‏کنیم‏

همزمان با اقداماتی که(در مورد زمین داری)در بالا ذکر کردیم،صنعت را نیزبه انحصار خود در می‏آوریم.البته در مراحل نخست،صنعت را در یک حالت‏تعادلی قرار می‏دهیم و از انحصار شدید در مراحل اولیه خودداری می‏کنیم.غرض ما از حالت تعادل اولیه آن است که صنعت و مالا سرمایه در بخش‏خصوصی متمرکز گردند و بانک‏های خصوصی به وجود آیند.زمین‏ها از گروطلب‏کاران بیرون آمده و به گرو بانک‏ها درآیند.آنچه که ما می‏خواهیم این است‏که هم ما حصل کار کارگر و هم بازده زمین،هر دو به چنگال صنعت بیفتند وبدین سان تمام پول‏های جهان نزد ما ذخیره شود و غیر یهودی‏ها،طبقه کارگر وزحمتکش جامعه را تشکیل دهند و بدون قید و شرط تسلیم ما شوند.در چنین‏شرایطی اگر به خاطر منافع دیگری تسلیم ما نشوند،لااقل به خاطر آن که‏درآمدی داشته باشند و بتوانند زنده بمانند،تسلیم ما خواهند شد.

برای آن که بتوانیم صنعت غیر یهودیان را به کلی نابود کنیم،علاوه برانحصار طلبی،تجمل پرستی را نیز رایج می‏کنیم و نیازهای کاذب مردم را افزایش‏می‏دهیم.اقدام دیگر ما این است که مزد کارگرها را بالا می‏بریم به طوری که این‏افزایش دستمزد هیچ‏گاه به سود آنها تمام نشود.چاره این کار آن است که بهای‏ارزاق عمومی را بالا ببریم و گناه این گرانی را به گردن کاهش فرآورده‏های کشاورزی و دامی بیندازیم.در عین حال به شیوه بسیار زیرکانه‏ای میزان تولید راکاهش می‏دهیم.بدین معنی که اعتیاد و هرج و مرج طلبی و کم‏کاری را در میان‏کارگرن رواج می‏دهیم و به مدد شیوه‏های گوناگون،صحنه زمین را از وجودمتخصصان و تحصیل کرده‏های غیر یهودی پاک می‏کنیم تا میزان تولید،کاهش‏پیدا کند.

پیش از آن که غیر یهودیان به فهم حقایق نایل شوند و مشکلات را دریابند،مابه موقع عمل می‏کنیم.فی المثل،زیر پوشش هواخواهی از طبقه کارگر به یاری‏اصول اقتصاد سیاسی که تئوری‏های ما بر آنها مبتنی است،تبلیغات دامنه‏داری‏به راه می‏اندازیم و آن گاه از نیروی کارگر به سود خویش بهره برداری می‏کنیم.

نوشته های دیگران ()