پروتکل شماره 7

برای آن که بتوانیم هدف‏هایمان را که قبلا درباره آنها بحث کردیم،هر چه‏زودتر عملی سازیم،می‏باید میزان تولید جنگ افزارها و نیز شماره نظامیان وپلیس را افزایش دهیم.خواست ما این است که در همه کشورهای جهان،کارگران،سربازان،پلیس و تعداد اندکی سرمایه‏دار از ما جانبداری کنند.

هم در سراسر اروپا و هم در سایر کشورها از طریق نوعی بی‏نظمی،شورش ودشمنی ایجاد می‏کنیم تا به این وسیله بتوانیم استفاده دو چندان ببریم.راه‏رسیدن به این هدف آن است که در مرحله نخست،کشورها را زیر سلطه و نفوذخود درآوریم تا بتوانیم در مواقع لزوم،هم بی‏نظمی ایجاد کنیم و هم،نظم‏برقرار سازیم.وقتی به چنین نفوذی رسیدیم،کشورهای تحت سلطه،وجود مارا به عنوان نیروی تهدید کننده‏ای تلقی می‏کنند.در مرحله دوم با اعمال‏روش‏های سیاسی،اقتصادی و ایجاد تعهدات مالی،دولت‏ها را به جان همدیگرمی‏اندازیم.البته برای آن که این برنامه را با موفقیت به انجام برسانیم،باید نفوذ وحضور خود را با زیرکی خاصی در تمام ملاقات‏ها و مذاکراتی که به منظور توافق و ترک مخاصمه بین کشورها به عمل می‏آید،افزایش دهیم و نیز با استفاده ازیک زبان دیپلماسی و زیر پوشش درستکاری،خود را طرفدار«توافق»معرفی‏می‏کنیم.از آن جا که ملت‏های غیر یهودی همواره برای پیشنهاداتی که از خارج‏به آنها عرضه می‏شود؛یعنی در واقع پیشنهاداتی که ما به آنها ارائه می‏دهیم،اهمیت خاصی قائل‏اند،از این‏رو پیشنهادات ما را پذیرفته و متقاعد می‏شوند که‏ما منجی و خدمتگزار بشریت هستیم.

جنگ جهانی‏

اگر کشوری بخواهد با ما مخالفت کند،ما باید آن قدر قوی باشیم که حتی‏همسایگان کشور مخالف را نیز تهدید به جنگ کنیم.اگر همسایگان نیز با کشورمخالف همگی علیه ما متحد شوند،آن‏گاه ما باید آنها را به یک جنگ جهانی‏تهدید کنیم.

عامل اصلی موفقیت ما در امور سیاسی،پنهان‏کاری است.بدین معنی،گفتارو عمل سیاستمدار هیچ‏گاه نباید یکی باشد.ما باید دولت‏های غیر یهودی را مجبور کنیم که در جهت خواسته‏های ما قدم‏بردارند.روش کار چنین خواهد بود که افکار عمومی را از طریق مطبوعات که به‏قدرت بزرگ،معروف و تقریبا در دست ما می‏باشند،شکل بدهیم و طبیعی‏است که دولت‏ها به افکار عمومی توجه خواهند کرد.

نوشته های دیگران ()